ASUDE DENİZİM
Kar-buz değilsin, güneş açınca saçaklardan
Eriyip giden annemsin, yüreğimin feryadı... Geceden ürkmedimse, umutlu şafaklardan; Seninle başlardı karanlığın aydınlığa inkılabı. Pencereme bu ışık, güzel yüzünün sağanağı; Bu ses yakamozu senden, asude denizim... Asılı kaldı kirpiklerime ömrümün altın çağı, Ah, gözyaşlarım içinde tutuştu sensizliğim. İniyor güvercinler su içmeye, şadırvan ellerin; Bir çınar ağacı ürperiyor birden, cami avlusunda. Başında bir tülbent beyaz, bembeyaz ve serin... Uçup gidiyor güvercinler, ellerin hâlâ o suda! |