SEMAÎ
"Karacaoğlan’ın uçarı ruhunu rahmetle anarken"
Kaşların cennete eşik, Gül bahçesi yüzün senin! Dil balası, damak beşik; Şeker emer ağzın senin! Çatal dağın ak süsünü, Top top açar yel göğsünü, Beyza kılmış Hak özünü, Karın bitmez yazın senin! Kanatlanıp dilin beste, Uçmak ister her nefeste, Kuş mu acep ten kafeste, Şakır durur sözün senin? Akıl yitmiş, sevda bakî; Başa gelen vurgun sanki, Bir kürecik toprak dahi, Ölsem atmaz nazın senin! Âşık Günay düzen bozuk, İki sözün biri yazık, Ömrüm teyel, gönlüm ezik; İpek dikmiş terzin senin! |
Beni hayrete düşürdün,
Bunca ilmi nasıl dürdün?
Göğ ayının ilkin dördün;
Üstâd dikmiş bezin Senin. .......kadiryeter
Ustalığınızla hayrete düşürdünüz beni... bu kadar ilmî derinliğe sahip bir Üstad ile meğer yazışıyormuşum...
ölçülü ol, Kadir!...
Hürmed ve Selâmımla...
Kadir Yeter. 10 NÎSAN 2014 TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/siir/819234/semaî
Abdurrahman Günay'a