senin şiirinsenden söz edecek şiir harfleri kanatmak zorundadır a’dan z’eye özleme boyanmalı eni konu bomboş bir çerçeve uslanmaz haylazlığım ve ebruli sessziliğimle sodom ve gomoreyi harap eden çığlık gibi bütün imgeleriyle sensizlikten arınmalıdır.. seni düşündüm dün gece halkımla birlikte ne çok kan dökülmüştü ne çok eksik kalmıştı sevda dünya ne çok kararıp ağarmıştı korkmak boşuna allahı ve seni düşününce hele savaşın ve barışın tarihinde depreşirken insanlık sarıdan kırmızdan vazgeçilebileceğini de anladım bir ülkeden bir davadan savaş ve barış için çocuklar ve kadınlar için dualar için hatta gölgeler için belki ağzımı kanatarak bütün jiletleri öptüm bütün sloganlara bütün meydanalara koştum koltuk altımda kuru gül daneleriyle kana ayarlanmıştı bütün saatler bütün şiirler sensizken intihara bütün intiharlar tenhalara saklanmıştı bir şehri omuzlarımla uyandırdım gül serperek yağlı bir ilmeğe umut ve sevdayla alnı aklanmış bir savaşçı silüetiyle yanakları al bir kadına sokulmak için delice.. hayat dediğin bir imecedir aslında konuştuğumuzda ve şiire saklanmıştır sustuğumuz her şey üstümüze bulaşmıştır kekre bir koku ha gül ha kan tutmuştur bizi mutlak uzak bir gök yakın bir deniz kendi tenimizde bir yabancı gibi yanıldığımızda.. başladığım her şiirden esrik bir hüzünle dönüyorum elimde değilse yaslı ellerin yüreğimi terk ettiğim imgelerden apartopar saklanarak esmer boynumu uzatarak giyotinine susmanın çıplak bir ruh gibi bezeyerek şehvetle faili meçhul vahşetin emzirdiği zamanı ölmek ya da yaşamak için özgür topraklarda gümrah ağıtlardan şenlik şenlik gülüşlere uzanıyorum.. |