Eylül düşmüş saçlarını okşuyorum şiirin
öksüz cümlelerimden oluşan kağıttan bir gemiyi demirliyorum
yağmur tanelerinin ıslattığı dolunay bakışlarına ki
Mart'ı seslerine şahitlik eden kız kulesine bakıp
canı ne çok acıyor yalnızlığın demekten alıkoyamıyorum kendimi.
sonra ufacık bir bir çocuğun kanayan dizlerine rastlıyorum
içim sızlıyor, ağlasam Deniz/ler taşacak biliyorum, susuyorum
tuz yanığı ayaklarıma bed/dualar yağdırıyorum
koşup da yetişemediler diye Deniz/ yıldızlarının feryatlarına diye
sonra tek tek çarmıha geriyorum eksik kalan cümlelerini
sırtlarına indirdiğim her kırbaç darbesinde
ruhunu cezalandırıyorum , geç kalınmışlığımın ki
sözüm vardı, ilk günden yorum yazacaktım Deniz şairin şiirine
lakin çocuk az çok biliyorsun kalemimi işte
yaz deyince yazamıyor, çiz deyince çizemiyor
yazabilmesi için ya çokça canı yanması gerekiyor
yada eline pamuk şeker verilen çocuğun neşesi gerekiyordu
lakin ne pamuk şekerin neşesine kavuştu
ne de şairin hüzünlü vedasına
bu yüzden ne zaman yazmaya çalışsa, ortadan kırılıp düştü iki yana
bir yarısı Midyat akşamkarına düş/ tü, bir yanı Dersim'in göçebe isyanına
ve şimdi sen adı gibi deniz yürekli çocuk
hakkını helal edip veda eder misin seni kardeş bilmiş
gözleri yaşlı kadına ki
biliyorsun seni nasıl sevdiğini Denizim
tüm kalbimle öperek şiirin kara kaş kara gözlerinden
mutlu, sağlıklı huzurlu olmanı diliyorum, sevgilerimle...







seval akkuş tarafından 5/2/2014 12:05:49 AM zamanında düzenlenmiştir.

thales evrenin arkesi sudur der. anaximandros sosnsuzluktur der.anaximenes hava, phisagor sayı, heraklitos ateştir der. bitmedi sanırım, devam ediyoruz,empedokles ise hava,toprak, ateş, su karışımı bir şeydir , yani anasırı erbaadan mütevellid bir var'dır hayat ve evren der..demokritos ise atomlardır demiştir..

abkayacağımız sokrates öncesi feylezoflar evrenin arkesi, yani ilkmaddesiyle ilgilenmişleridir ama sokrates merkeze insanı koymuştur çünkü sokrates'in tevratla bir ilişkisi vardır muhtemelen:)

sokrates felsefesi ile tasavvuf arasında sıkı bir benzerlik vardır. çünkü tasavvufun temeli aşktır ve sokrat emmi aşk için : Aşk insan ruhunun ilahi güzelliğe duyduğu açlıktır. Aşk, yalnız güzelliği bulmayı değil aynı zamanda onu yaratmaya ve devama iştahlıdır. Fani vücutta ebediyetin tohumlarını yetiştirmeye iştahlıdır. Bunun için iki cins birbirini sevmektedir. Kendilerini tekrar yaratmak ve böylece zamanı ebediyete kadar uzatmak isterler. İşte bunun için ebeveyn çocuklarını severler. Sevişen ana babanın ruhları yalnız çocukları vücuda getirmez. Bunlar aynı zamanda ebedi güzellik arzusunun arayıcılarını ve haleflerini de vücuda getirirler..demiştir.

tasavvuf felsefesi de insanla, insanın yaratıcıyla, insanın evrenle lan ilişksini inceler. velhasılı kelam lafı çok uzatıp konuyu içinden çıkılmaz bir felsefi salata hline getirmeden derim ki : evrenin ve hayatın arkesi (ilk maddesi, çekirdeksiz tek hücresi) aşktır..

şiirine merhaba deniz, şiir sesli gardaşım benim:)