İçimde/kini büyümüş bir çocuk inkâr ediyor beni, Al/bayım diyor, yerden aşkın düşen apoletlerini, Ayakları dengede dursun diye altına kül tablası konulan bir masada, İçiyorum son çayımı, Sigaramı yerde öldürürken, Çakmağım ağıt yakıyor ölüsüne. Uzun l/afın kıssası, Sen gittiğinden beri, Ben her gün ayakları sakat bir masada kıydım sigaraların canını. Anam dilimi kaybetmişti anayasa/kta, Ve ben Her gün atılırdım ayakları altındaki cennetten. Lal’dı. Vardı. Bir soykırımdı bu katili meşhur, Ben sana hiçbir zaman hiçbir şey anlatamadım. Zaten sende beni hiç anlamadın, Güle güle kullan bu ömrü, Parşömene kopyaladım acılarımı şimdi. Pablo’nun tüm şiirleri şahitti buna, Oysa İsa’aya sev demişti Allah. Ben deli gibi sevmiştim seni, Sonra, Oku dedi Allah, Canımı okudun parça parça.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
L'AL şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
L'AL şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
insanın canına okuyor