Ne kadar zamanda biriktirdiniz
bu kadar hüzünlü ve güzel kelimeyi bilemedim.

Son günlerde hayat bulmuş en güzel şiirdi.
Takdir etmekten çok imrendim.

Şiir ne kadar güzelleşmiş,
büyümüş kocaman olmuş…
Görmeyeli.

Kedi de

Çocuk da

Şair de.



Saygılarımla.

Bu saydığınız üç şeydir,
Zaten hayat da
Hayvanlar alemi
İnsanlar alemi
Ve de sevgi mucizesi !...
Düğüm olabiliyor
Hayatla aramız da
Bazen minicik bir kedi !...
Dolduruyor kolayca yani,
Kaybolan bir sevgiden boşalan yeri…

Çocuk !...
Bayramdan bayrama doğar,
Kimi çocuklar da mutluluk.
Kimi çocuklarda da,
Her bayram ölür çocukluk !
Yıkmaz ayakkabısızlık,
Koymaz oyuncaksızlık,
Ama hayatın kendilerine tanıdığı en büyük insafsızlık
Anasızlık !...

İhtiyar adam ve hayat !...
Bilir herkesten fazla,
Gittikçe çürüyen bir tekne olduğunu
Geçince rıza gösterecektir yine de,
Hayatın hoyrat yokuşunu.

Ama hayat yokuşlukla kalsa ?
Korkarım ki bir gün ıssız akşamlar
Bir olup hatıralarla
Kast edeceklerdir onun canına
Belki ihtiyarlık koymayacaktır adama
Yalnızlık yataklık yapmasa,
Gülüp geçecektir ihtiyarlığına…

Düşündüren, duygu duvarını zorlayan
Pırıl pırıl bir şiirdi !!!...
Yüreğimize vura vura anlamını yüceltti !
Kutlarım çoşku dolu yüreğinizi !!!.......

kedi, çocuk ve yaşlı adam...


Sanırım hepsinin içinde sevmeye, sevilmeye, ilgiye, şefkate duyulan bir açlık olduğu için
-ortaktır kıpırtıları- diyebiliriz.


Rabbim sevmeyi de öğretsin, sevilmeyi de,
O vakit ne kedi, kediliğinden kaçar cadde cadde
Ne çocuk bir düşün arkasına saklanır,
Ne de bir yaşlı -ah der gençliğine...


Adına mutluluk dediğimiz bencillik olmamalı,
Gülüyorsa insan güldürmeyi de yaşatmayı da bilmeli...

Değil mi?


***

Güzel duygular verdin,
Güzellikler bulasın...

Tebriğimle..