‘’Şu yüce dağları duman kaplamış
Yine gurbet elden kara haber var…’’

Adı Umut Olsun

doğduk
babamız kıştı
ırgatlıktan koydu adımızı
anamız dört mevsim
ısırgan doldururken heybemize
hep bir tarafı kışa hasret
baharı dert unutturur
deniz aşırı kent dönüşlerinin
sonbaharları dedemizin sakalına tutunurduk
geceyi düşlemek için
uyuduk toprakta beşiksiz
kaderimizmiş öğrendik

büyüdük
yüzüne kazan karası sürülen kızlara sevdalandık
gurbeti babamızdan emanet
sürüldüğümüz topraktan daha ileriye sürülmek için
erken yaşlanan gençliğimize
can doğradık

tren kapılarına asılan prangalardık
acı şehveti ile damıttı gözünü
portakal görmemiş çocukluğumuza
Haydar Paşa garında aldattık Zap suyunu
mavi gözlü kadın İstanbul’a aldatıldık
en çok kirpiklerini sevdik
kartpostallarını boy aynasında sakladığımız Kız Kulesi’nin

yürüdük
bilmediğimiz bütün asfaltları
yürekte oyalı yazma
boyunda tanılardan bozma bir muska ile


dayandık
dönecektik geriye
ölüm bağdaş kurmasaydı soframıza
yaktık bir türkünün ucunu tozlanmış sesimizle
vurulduk uzak kentlerde
portakalı görmüştük
doğan çocuğumuzuysa kışa


döndük
gidilecek başlangıçlara
dilenen dualarla
söyledik ninnimizi
ekinimiz kucağımızda
adı umut olsun

K.Y.