Bu bir günah keçisinin inadından doğan şiirdir.
Siz (ler) oku(t)mayın kimselere!

* Ve Tanrı s u s t u.
Yırtılırken dudaklar.





Ölümü içenler iyi bilir ruhumun leş kokusunu.
Mezarlar olmasaydı çok günah toplardım
İblisin ortaklığıyla.
Bir adım olsaydı
Yani doğsaydım
Ne canlar yakardım kül rengi bir tutam saç uğruna.
U s a n d ı m!
Yarınsız kaldırımlara tükürük gibi savrulmaktan.





Kıyametin koptuğu caddelerde katledilmeden ruhum
Tut elimi
Say parmak aralarımı…
Çünkü siz bilmezsiniz
Ellerimi her tutuşunda cennetin huzurunu yaşatır.
Mavilere boyanırken gözlerim
Yıkılarak bir tabut taşır oldum
Kamburlaşmış omzumun dar kütlesinde.





Ölen bendim, öldüren ben!
Sesinizi çoğaltmayın kulak diplerimde.
Tövbe etmek istiyorum.
Bu kez çok imrenişim olsun
Son defa berat edeyim yaşamın can sesinden.
Kalbim diyorum
a
z
ı
c
ı
k
dursun.





Başkenti olmayan bir ülkeye dayıyorum
Siyaha çalan saçlarımı.
Biraz garip! (değil mi?)
Arka mahalleleri var bu kentin.
Köşe diplerinde gitar çalan
ya da berduş bir bedene ortaklık eden.
Ki ben onlardan olmadım hiç.
Üstüm başım kömür artığı kokmadı hiç!
Zaten şarkı söylemeyi de pek beceremem…





Gökyüzünün duvarlarında belli belirsiz gölgeler
Ayak uçlarımın yetiştiği kadar
Vardım aslında.
Sorsan anneme beni hiç doğurmadı.
Babam zaten benden habersiz…





Ve sokaklarıma dar gelen
Hangi tenin ızdırabındasın bu gece (?)
Beni katletmeye yeminli çığlıkların.
Bu kadar adil olmana lüzum yok
Hatırlarsan
Bir zamanlar da beni sevmiştin sen
Ama unut gitsin.
Ona bakarsan
Fillerde uçuyormuş zaten…





Toplanın gitmiyoruz şimdi.
Ruhumun kül rengine yakın kursağında
Azalarak büyüdü can verişlerim.
Gökyüzüne mahkum kuşlar
Ki ne zamandır kıyıya vursa ayakkabımın topuk yanları
Gülüp geçti zaman.




Yemin ettim
Bir sevda uğrunda yaşanılmayacak ne varsa.
Aldatanlar iyi bilir
Karanlığın aptal bakışlarını.
Sahi ben de unuttum aynalarda rengimi.
Bana bakarken hangi renktim sana (?)
Şimdi bu sersem gözlerimi cehennemin hangi kapısına assam (?)





İntiharımın örtüldüğü gazete kağıtlarında
Manşet olur adın.
Tepemden martılar geçer
Ve ben ağaçların cümbüşüne aldanırım.
Ağlamak acizlikse dayayın yağmurlara gözlerimi
Şimdi bir tren sesi duyulur
Akordu bozulanından.
Ve kapı aralığından gri bir gölge sızar.





Toplayın sol yanımdan düşen
Gece rüya diye koynuma giren zebanileri.
Ki ben sırılsıklam olurken ten kavuran ateşlerde
İnsanların göz yanılması oldum.
Defolup götürün beni!





İblisin kıpırtılarından toplarım kendimi
Günaha yakın harama el açan
En büyük vebal senmişsin meğer
As / malı beni
Seni
Onu
Ve sizi!





* İstediğiniz yerde ölmeye mahkum değilsiniz şimdi.