Okuduğunuz şiir 10.10.2018 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
Ân II
Bende bilirdim, susup susup küfretmeyi ama edebim buna izin vermedi. Bilirdim korkusuzca isyan etmeyi ama ALLAH buna müsaade etmedi. Bilirdim kırmayı, dökmeyi, bağırmayı, öfkelenmeyi, kusur aramayı ama aynalar buna engel çıktı. Ve sonra adım ata ata öğrendim koşmayı İçim acıya acıya kahkaha atmayı. Çünkü bunu istedi insanlar -Hissettiğin gibi değil, görmek istediğimiz gibi yaşa. Öyle yaptım, belki de birçoğumuz böyle yaptı. Selam olsun!
Bu kaçıncı uykusuzluğuydu ölümün(?) İçimde boğuştuğum geceler kadar, Sabahlara uzanırdı gözlerim. Sonra parmak uçlarıma doğru sızlardı bir acı Ve üşürdü ellerim. Sokak lambalarının altında kalmışlıklarımızı Hatırladın mı? Sahi ân Kaç g e c e Kaç g ü n Cebelleşmiştik seninle ölümle(?)
Ân Anlat onlara. Bir mültecinin boynunun büküklüğünü A n n e s i z l i ğ i n i Çaresizliğini Geceleri kaç defa hıçkırarak dalıp gittiğini Uykuya dalan gözlerinin, kaldırım boşluklarında kalmışlıklarını Ve sonra tek bir damla gözyaşının ciğerlerini titrettiğini Anlat!
A n l a t ki Dağınık kalmasın çiçekler ardında Gece küsmesin karanlığa. Sahi Tarifi neydi bu yoğuruluşumuzun Hani toprak kokacaktı ellerim Üşüdükten sonra. Söylesene an Kaç ninniyle uyutulmalı gece Böyle ağlaya ağlaya…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ân II şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ân II şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Gönül Dostu; Haz alarak okuduğum şiirde muhteşem bir kurgu mevcut... Kız çocuklarımızı okutalım… ......................................... Saygı ve selamlar..
Selam olsun. Hayata; içindekilere yüklediği yorgunluklara hüzne. Ve dahi kalabalıktaki yalnızlara aldanış bekleyiş burukluklara. Selam olsun yaşama, ölüme.
Ey hayat denilen; Başladığı yerde aldık, omuzladık çuvalları. Bırakmadan terledik, yorulduk-yordun/acıttın.
Daha küçücükken yürümeye başlarken öğrettin, öğrendik düşmenin verdiği acıyı. Daha kelimeler dilde yeni yeni tatlanırken öğrettin/öğrendik yüreği-kendini anlatmakta kelimelerin yetersiz kaldığını. Anladık her sevginin aynı olmadığını seyrettik gidenleri, kocaman denilen sevgilerin çöküşünü yok oluşunu bitişini.
Yürek dediğin nedir ki! Elmastan bir gözdür kıymetini bilene. Bilinmediğinde hele de çizilmeye görsün bir kere, artık hep sedefsi bir yırtıkla bakandır cümle aleme.
Kimi zaman alın yazısı deyip çaresizlikle susuşlar kabullenişler kimi zamansa yaşamın bütün renklerinden nasip alışlardır yaşam(ak).
Zaman denilen ç ağlayan içli bir keman sesi bazense yüreğe gelip çöreklenen, taşıması ağır olan.
Bazen "yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe"
Sizi okumak hep güzel. Sessizlikteki ses, sorgulayan-sorgularken acıyan yanların çığlığıydı dizeler.
Hoş geldiniz. Selam olsun şiire, yazan yüreğe-kaleme. Sevgiyle...
sera. tarafından 10/10/2018 5:00:54 PM zamanında düzenlenmiştir.
Bir sigara yakarsın
sonra sabahı beklersin...
Ne çok kaybettik Zên!