Ağzımdan gelip yüreğime oturan bir kelimeydi adın
Dilimden hiç düşüremediğim

Dudaklarıma ansızın yerleşen bir duman
Söyleyeceklerimi yarıda bırakıyor, hayat gibi
Dumandan önce uçup, gidiyorsun
Ardından bakakalan gözlerimi toplayamıyorum yüzümde
Yüzüm eksik
Bakılmamış gibi
Bakmamışsın gibi
Hiç olmamışsın gibi, soğuk ellerim

Kapı altından şarap sızıyor
Dünya kimin kadehi
Kimin elinden tutuyor kırmızı

Sen bu şiiri okurken
Ben hiç yaşamamış olacağım

Bir ölüye ağıtlar yakmana gerek kalmayacak
Kapının ardından sızan şarabı dikle kafana
Tabi yapabilirsen
Ama kafası güzeldi senin düşlerinin, bilirim
Daha güzel olmasına gerek yoktu hiçbir şeyin
O yüzden çirkince öldürüldüm

Gündüze küsüp, geceyle kavgaya tutuşuyorum
En yanık yerimle, gece kavruluyor

Bu hayatla anlaşamadığımdandı hatalarım
Hayatın ortasına atılmaya çalıştığım her an
Kendimi en kenarında buldum
Orantısızdı kendimi yükseklerden atmalarım
Gökyüzündeyken gövdem
Ayaklarım değil, ellerim sarkıyordu en çok yeryüzüne
Ellerimi toplayamıyorum

Sızan şeyler toplanılmaz
Daha fazla dağılır
Kapı altından sızan şaraptan daha çok sızmıştı ellerim
Ellerim kaygan ve sarhoş

***

Zaten oldukça eğreti duruyordum, olmadıkça içimdekiler
Düştü düşecek, koptu kopacak iplere bağlıydı umutlarım
Sende olduğum gibi
Ne de olsa sen de hayattın
Öldüren hayat

Zamanın sararmış yapraklarından tutunsam
Solmuşluğum kalır elimde
Tutamam, tutturamam
Elimin tersiyle ittiğim bir yaşam
Bir de dokunamadığım bir hayat
İkisine de uzağım, unutacak kadar zaman geçmesi lazım
Zaman unutturmuyor

Zaman geçiyor
Sen unutamadıklarımın içinde kalıyorsun
Geçmeyen bir yara senin bendeki yerin
Bir ah gibi

Güneşin sararttığı perdelerin yaşanmışlığı kadar zaman geçti
Ölümün peşinde giderken yaşama merak salmışlığımla tanınırım
Ölgün ışıklar öldürebilir mi sabahları

Her sabah doğacak güneşle birlikte içimde hüzne doymayan bir çocuk doğuyor
Akşama kadar bahisler oynuyorum çocukluğum üzerine
Doğruya yakın tahminlerde bulunuyorum
Ama tahminime yaklaşırken tam da öleceği zaman
Öldürülüyorum, nefessiz bir suyla


Ardımda bıraktığım yolları bile ardıma alarak gidiyorum
Ben öldüğümle değil de
Sen öldürdüğünle ün salacaksın


Sekiz Nisan İki Bin On Dört 16 30
Nevin Akbulut