Her Zaman Nisanengebeleri elin elimde aşılacak bir yol olmalıydı önümüzde kır çiçekleri, gülümseyen çocuklar alabildiğine bonkör açılmış bir ağaç yamaçlarda düzlüklerde buğdaylar esmeliydi rüzgârda özgürce gözlerin gözlerimde her zaman nisan canlılığında düşler kurarak kelebekler salmalıydı eşsiz doğaya menekşeler sevgiyle açmalıydı yapraklarını kuytularda bile can veren güneşe çıkmalıydı açığa, istiflenen enerjiler aynı yere odaklanmalıydı bakışlarımız şarkılar kuruyup kalmamalıydı boğazımızda aşkı anlatan her ses düzgün çıkmalıydı sessizliğin ağzı düğümlü kılıfından çıkarak yerinden oynatmalıydı bir taşı bile kuşku dolu kurtçuklar altını oymadan daha adımın adımıma eş, yürümeliydik yeni yollar açmalıydık yılmadan bir bilim adamı gibi meraklı her boyutta başka bir güzellik bulmalıydık mut, rengine boyamalıydı kalbimizi dönüp baktığımızda arkamıza şaşırmalıydık; nasıl aşmışız bu kadar yolu 4. 4. 2014 / Nazik Gülünay |
yeni yollar açmalıydık yılmadan
bir bilim adamı gibi meraklı
her boyutta başka bir güzellik bulmalıydık
mut, rengine boyamalıydı kalbimizi
dönüp baktığımızda arkamıza
şaşırmalıydık; nasıl aşmışız bu kadar yolu
evet azmin ümidin daima diri olması dileklerimle
bir gün dönüp baktıgımızda hey gidi günler diyecegiz
baharın şu güzel günlerinde tüm nisanlar gibi yemyeşil geçsin yıllarınız
kutladım gönül sesinizi kaleminizi