ben bir gurbet kuşuyum
evimden mevsimlerce uzakta
bambaşka bir diyarda ülkemin topraklarında başka bir koloni değişik bir ırk beyazla siyahın bile anlamı farklı burada sevapla günah yer değiştirmiş sanki anlayamıyorum anne yalnızlık mı daha kötü yoksa gördüğüm yanlışlıklar mı tuhaf bir iklim armonisi kışı da acıtıyor yazı da ama üşümek ve ısınmak değil derim kardeş elde dışlanmak burada sokaklar yok anne portakal bahçeleri yok ağaçsız yollar var hiç bir yere gitmeyen kurallar yok insanlar ali kıran baş kesen hepsi deli yürek kanunlara kafa tutan cahil cesaret var kendi ülkesinde isyan çıkaran ve zaten kendine ait olanın savaşını veren gece gibi karanlık insanlar amaç hır çıkarmak huzur bozmak hiç gömülmeyecekmiş gibi toprağa tapmak burada kana aş eriliyor anne akıllara zarar bir iştahla öyle ki kusuyorlar sonra ve o kanla suluyorlar kutsal emaneti bir başka diyar burası anne şehrimin havasından çok uzak hiç bir şeyi benzemiyor köpekleri dışında masum olan tek şey onlar sanki bir görsen öyle tatlılar ki alıp eve götüresim geliyor hepsini çünkü günahtan korkan insanlar onlara örtünün diyen yaradan başka bir şey dememiş gibi ve sanki aynı yaradan yaratmamış gibi it dedikleri bu canlıları gördükleri yerde şeytan gibi taşlıyorlar canım yanıyor durun yapmayın diyorum ve bu defa bana dönüyor taşlar korkuyorum memleketimin toprağında kendi insanımdan korkmak çok acı ellerinde sopa ile doğmuşlar sanki tuhaf bir tezat başları seccadeden kalkmıyor dillerinde hep Allah’ın adı ama din bundan ibaretmiş gibi sevgi ve şefkatle niye açılmıyor kucakları söylesene anne nasıl bakayım güzel ülkemdeki bu çirkin resme üzerimde yargılayan ayıplayan bakışların adaletsiz hükmü suçum insanca yaşamak hayvana insana acımak keşke bilseler onları bile sevmek istediğimi hani gelseler bana yemin olsun dinlerim dertlerini ekmekse ekmek suysa su derim ki benim bildiğim doğru bu hadi gelin bölüşelim neyim varsa ve bir adım atalım beyaza son bulsun bu zulüm bu kavga ama işte ama... ahh annem bir canım var sadece burada bir de burnumda tüten şehrimin bebek kokusu ben bir gurbet kuşuyum kanadım kırık baharın küstüğü topraklarda şafak sayıyorum umuda... |