ZifiriBu yağan yağmur değil mevsimsiz bir acı çiseliyor içime bu karanlık gecenin suçu değil yüreğim bir göçüğü sırtlamış serçe bu koku senin kokun değil yasemin tut nefesini ne zor şey bilemezsin küçülürken ellerin ellerimde gülümsemek yüzüne bir duaya kundaklayıp yatıra bilsem seni göğsüme umut asırlar öncesinden kalma kahpe bir hurafe yine de asılıyorum eteklerine annemmiş gibi oysa yeşil kış uykusuna çekilmiş bütün dallar kuru ve gri bazı şeylerin tarifi yok sebebi de bu yüzden sorma neden diye bazen ansızın ölür martılar ömründen çalınır bebeklerin dudak büker süt verdiğin kedi hatta o adam gelir aklına "sahi neden gitti" dersin "sessizce ve kalleşçe" neylersin hayat tabağındaki kırıntıdan ibaret boş ver bunları aç pencereleri nefessiz’im ben sardunyaları sulayayım sen çay demle bir bebeği koklar gibi çek içine kendini sakın küsme ve susma anlat bir şeyler ne olursa korkma bu yangın dünden kalma bayat ve küflü bakarsın bir yaz yağmuru dökülür hikayemizin sonuna doğru sen ıslanırsın ben yasemin kokarım |