YeminBeni benden uyandıran bu eller kimin kimin bu ses niye ağıt okur kulağıma daha ölmedim kim vuruyor tamburun tellerine kim kesecek tırnaklarını ney’in şimdi olmaz şimdi yakmayın canımı bu gece ruhumun raksına davetliyim en ön masadan izliyorum isyanın ete kemiğe bürünen halini terazinin delik kefesinden içiyorum şarabı nalla mıh arasında sıkışmış çividen farkım yok bir resmi kavuşturamadım çiçekli duvarla çünkü gölgeme pisleyen sokak kedisine küstüm suyunu fazla verdim diye ölen çiçeğime doğruda yalan arayana çoğu az sayana küstüm adımı şiirlerden silene beni yaratana mahcup edene küstüm barışmam gayri gayrı merhem olsam deva olmam yaraya su olsam içilmem ağı’ya döndü tadım bu gece sen olsam sevilmem yani böyleyken böyle işte bu gece uykuyu düşman belledim aşkı haram lokmaya yar eyledim şimdi çekiliyorum aralarından eteklerini toplasın ayrık otları yeminime yüz sürmeye gideceğim yol verin... Şiirlerimden yoldaşlığını esirgemeyen mütevazı hocam Ahmet Ormancı’ya kattığı değer için sonsuz teşekkürlerimle... |
Gönül ferahlatan şiirler.
Beğendim.
.............................................. Saygı ve Selamlar...