ÖLÜME KOŞAN KELEBEK...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın siyasi hiç bir şey için yazılmamıştır...sadece ölen çocuklara ithafendir....
Kundaklanmış bir şiir emzirilir Yüreği nasırlı bir şairin ellerinde Kırmızıya boyanır birden tüm sokaklar Ve geçit vermez karanlık Yollara gizlenmiş ölümün suskun ağıtı… Ve henüz hiç uçurtma yüzü görmemiş mavi yüzlü çocuk/lar Daha yeni kundaklanmış bir kentin ateşinde oynar Bir alevin etrafında kanat çırparken minik bir kelebek “sen hiç ölüme koşan kelebekler gördün mü küçüğüm ?” Küllerin arasında üç beş umut… Daha demin durdu saat on dördünde Bahara ölüm ekti birileri Birileri mart çiçeklerine sürerken matem Bir yıldız daha kaydı daha yeni açacakken (filiz)aydınlık… İlkbaharın ilk z/amanıydı İlkin bir insan gömüldü ardından (sen) çocuk Toprakta yazgının kara kokusu “sen hiç ölüme koşan kelebekler gördün mü küçüğüm ?” Sana bunu yazmak hangi ilkbahara yakışır… Takvimde kara bir leke Tarihler hep ayın on dördüne az kala Suyun ağladığı Nehirlerin s u s -a d ı –(ğ ı) an Kara bulut, siyah yüz g/örümlüğü olmuştu göğe Sen ekmeğe giderken Bir kelebeğin yaşam telaşında… Sen hep on dördünde kalarak büyüyeceksin Bir memleketin yüreğinde Her kahvaltıda bir halk (herkes) seni bekleyecek Ekmek kadar kutsal çocukluğun kadar masum bir o kadar aziz… Sana bir masal bir de kırmızı karanfil getirdim Sen hastanede günden güne eridiğin günleri unut diye “sen hiç ölüme koşan kelebekler gördün mü küçüğüm ?” Ben seni dün rüyamda gördüm Annen sararken bedenini baban kucaklıyordu seni… Uyanıp kan ter içinde karanlıklara seslendim Pencere kenarıma konan kelebekleri kimse öldürmesin diye -Kundaklanmış bir şiir emzirilir Yüreği nasırlı bir şairin ellerinde- Kundaklanmış kalın kara kaşlı bir genç büyür Yüreği nasırlı memleketimin koynunda Beyaz kefen giydirir birileri kundak yerine Henüz on dördü… bahara kanat çırpacakken…. “sen hiç ölüme koşan kelebekler gördün mü küçüğüm ?” “sen hiç ölüme koşan kelebekler gördün mü BERKİN ?” -rengi, ırkı, mezhebi, dili,ülkesi (çocukların siyasi elbisesi olmaz ki ) … ne olursa olsun kelebekleri hep omzunda taşıyan çocuklara kimse ölüm kolyesini takmasa- |