Şiir yazacak günümde değilim Berkinimşiir yazacak günümde değilim Berkinim ne yana çevirsem kalemimi seni görüyorum küçüğüm alamadığın ekmek kokuyor burnumda anne ben tomalardan kaçar alıp gelirim dediğin gittin dönemedin ekmekle yenildin bu düzenin keyfine daha on dört yaşında selâmını kestin uyudun Berkin, uyanmadın duayla sonsuza koştuğunu bilmedin bilemezdin illegal dediler ölümüne isyan edenlere sus pus oturmalıydı herkes ne olursa olsun, sus-pus ağzı var dili yok gibi kımıldamadan yerinden, hissiz öylece artık oynayamayacaksın Berkin’im Kollarını kaldıramayacaksın Kafkas oyununda bir daha gülemeyeceksin kara gözlerinle boş sırana bakacak arkadaşların okulda neden öldüğünü anlamayacaklar ne kadar zormuş bir ekmek alıp dönmek kimlere açık ki bu tomalı yollar kapandı çocukluğuna! 12. 3. 2014 / Nazik Gülünay |
yılıştırdı komando
sürdükçe üstümüze
çalıştırdı kumanda
bela gelse de gözlerimiz açılsa mı denecek şimdiden sonra
sağlıcakla