Sessizliğin Dalgıçları
koynunda sesimi buldum bir sabah
sözüm üryan dı , üstelik yüzüm ateşten gazel ellerin geçti üzerimden bin yıl yağmurda gezer gibi durdum,,,, hayat şimdi başlamış gibi yürüdüm tutkunun rüzgârında dalga dalga, deniz yorulana kadar özümden dökülen buğday sarısı düşler toplanıp, eğildiler önümde Tanrının elemi yasaklaması için iki dirhem, bir çekirdek ışığımı yaktım gölgemi göle attım gün görmüş toprak parçası oldu birden yüzün ohh dedim uçmayı öğrenir gibi altında güçlü hisler yatan söz söylenmese de buluyor yolunu aramızda yok engel sus... |
Tebrik ederim