aynadan okuyunca sesimi
gözlerimden korktum
eser yoktu kalbimden
yüzümde hırçın bir perçem
öfkeye aşık olduğum bir andı
banka reklamları seyretmişcesine bir hal
midem yoksulluk geçiriyordu
dilimdeki ürpertinin ’hayat berbat’ demesine kızmadım
ziyanedilmiş tutukluluk suç sayılmaz
bunlar ölmenin yeryüzü halleri
bir ahiret dolusu lafım olmasına rağmen
küfrümü edip susdum
yanık kokusu kahrımda
hiç bir dile çevrilemeyen isyan, ah! tam şuramda
izmir İzmir olalı böyle araf görmemiştir
belki de görmüştür
memleketin zihni askeri cezaevi
şehirlere pencere açmak yasak
herkes birbirinin karanlığından bi’haber
dünyanın girişinde ’göz göze gelemeyenler çöplüğü’ yazıyor
pişkinlik yasasını geçirmişler
’dinim, körebe’ oynuyor gemilerinde krallar

burnumuzun dibinde sonsuz ve saçma bir fırtına
ve biz geberene kadar susuyoruz

mavi günlerin ruhunu kaybetmek
buğdayları iki büklüm bırakmanın neticesidir
düz bir çizgide çürüyen koyun sürüsü
direnecek hüznünüz kaldı mı?
şuursuzluktan yapılmış bu cehenemde
mesai günlerini dolduran susuz kalabalık
faşizmin küstahlığına zamanı gelince Tarih gülecek
tepkisizliğinizin sefilliğine de
oyaladığınız doğrulara da
ıskaladığınız yalanlara da



ve benim düşüncem kanıyor baba
beynimde rüzgârlı uçurumlar var
düzenin hiçliği öyle arttı ki
ayıbını bile yaşayamıyorum hayal kırıklığımın
infilak habercisi şarkılar usul usul yol alıyor damarlarımda
yaşlanırken beyazlığım
uzaklaşıyorum kurtuluştan

savaş alanını terk eden asker gibi
açlığı geçtim
minareleri geçtim
tatsız tuzsuz cinayetleri geçtim
ruhlarda yetimhaneleri geçtim
trafiği sıkıştıran ihanetleri geçtim
kurşuna dizilen duyguları geçtim
kalbimde manifestolarla dizinin dibine geldim
kendime zaman arıyorum baba
sana baba demeden önceki zamanlarıma iç çekişimi gömüp
beyin ölümümü bekleyeceğim...