Resmiyetnefesimin kenarından alevi solda kaynayan bir çocuğun gölgesi sarkıyor birlikte tutunduk boşa! adi’l bakan beylerin fermanından resmiyet giydirilmiş bütün ayıpları kapımızın önüne bırakıp kaçtılar elvan çiçekleri kopartılmış kentsel bir harabeydik artık kalbi ayaz’da kaldı her birimizin mürüvveti görüldü gözaltına alınışımızın hammaddemiz ölümün kendisiydi ki ölüm bizim göbek adımızdı haydi baba bir omuz ver de çuvalla bizi söz ve bestesi anonim olan ülkemde melez hikayelerin oluşumuydu toplamımız sarışın kalemlerin tükettiği malzeme olduk kırma ihanetlerin kirli ellerinde yok edilerek vasiyetim olsun anne beni o’kula gönderme sakın! -cinnet geçirmekte eğitim/cühelâ aklıma delilik tetiklemesin…- Cömert Yılmaz |