yitiş
ben ölürsem
yaşarken de ölürüm ellerim dokundukça ürperir yetim ülkenin sahipsiz çocuğuna bilemem kaç yıl kaç tarih sandıklara sığmaz zulüm çınladı kulaklarda ki karanlığın sesi gölgesiz anılarda sevişirken ölülerle sararan benziyle bir hüzün gecesini solurdu nefesi yaratırken düşleri bir elmanın yanağında dişleri ak ileri kalmış ülkelerimin rotasız yollarında aklım yalınayak oyuncak bakmadan geriye merhamet düşgünü yılgınlık çiçeğini açar zemheriye ölüm sakladığında kurtuluşu kendine dudaklarından akan nehir yoksulluğu getirir beraberinde kanadı kırık kuşlar hayalleriyle kaybolur açlığın gölgesine oysa isteseydik tükürürdük bencilliği isyan günlerinin rüzgarıyla astığımızda güneşi saçlarından gökyüzü maviliği serilirdi aklının ıslak çiçeklerine o çiçekler ki dokunduğunda gözlerine ışığını verirdi yitik düşler ülkesinin ömrünün caddelerine şimdi adaletin imbiğinden hayallerine uyanan cellat kumarını oynarken tarihin kollarında fırtına büyüyen uykularda gözler kör kulaklar sağır ve dillerde feryat gece uzanır güne açlığı kucaklayan derin gözlerinde yiten arzularıyla durmadan çırpınan kanat kapar kapısını mutluluğun sessizce uzaklaşır doğumuna pişman hayat kaybolur... 24.1.2014 Mönchengladbach... |
Güze gönülden sunulan şiirin Anlam ve anlatımı çok güzeldi…
………………………….. Saygı ve Selamlar…