Yeniden
Ne çok şahit edildiler aşka
Yıldızlar, gökyüzü, güneş Ne çok yanıltıldılar aşkla Yıldızlar, gökyüzü, güneş Buluzunun hafifçe aralanmış gövdesinden Ya da yanaklarındaki pembelikten başka Şahidim yoktu oysa Yıldızlar uzaktı Gökyüzü serin Güneşse ışıksız kalacaktı nasılsa İmbiğimden süzdüğüm kelimelerim Çoktular aslında Boyumuzdan büyüktü aşk Nazarsızdı yanımızda hem Sonrası çöl geçkini zayıflıklardı Ahenkle tutunmuştum saçlarına Ahenkle yürümüştüm kıvrımlarında Son sözümdü adın Tıpkı sancılanmak gibiydim Şimdi çoktan yıkılmış Bir sinema salonu önünde Beklenmeden bekliyorum Kâğıt helva tadı var dudaklarımda Saklanmış çocukluğum Gülümsüyor bir köşeden Çakıl taşlarını denize bırakıyorum Dolgun zamanlar özlüyorum Çekiniyorum yalanlarımdan Herkes gibi Ve herkes kadar olmaktan korkuyorum Gurbetim oluyorsun Sahilime vuruyorsun paranparça Toplamadan öylece Bakıyorum Çözülse parmaklarım Bozulsa ruhum Yine de Sokulsam sana Hiç bırakmasam... |
Oldukça güzel bir şiirdi. Beğenerek okudum.
Selam ve sevgilerimle.