0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1506
Okunma
ben, ölmeyi İbrahim’in nefsinde öğrendim...
gökyüzünde asılı kalan Ay’ın batmamak için olan telaşını,
ben, kelimelerin İbrahim için nasıl tükendiğini
kendimi İbrahim’e nasıl teslim ettiğimi
ölmeyi, İbrahim’in nefsinde öğrendim.
şimdi kutlu bir doğumun sancıları var avuçiçimde
değmese de dudakları elime
İbrahim için bir sürü gül biriktirdim.
ben, nefsimin ölümünde, ne için yaşatıldığımı öğrendim.
İbrahim. Ara sözlerin kudretini içinde barındıran en sonsuz cümle.
ve cümlelerim içinde, başuna buyruk tek kelime.
kurban edilmiş tüm düşüncelerin müjdesiyle
bıçak sırtına dayandı benliğim.
ben, ölmeyi İbrahim’in nefsinde öğrendim...
5.0
100% (6)
