’kimden gitmeye kalksan
bana dönüyorsun’


kızıla boyun bükerken huzur
tırnaklarım kazıyor hüznü yüzümden
küçük bir kız çocuğu şarkı söylüyor
alfabesi yitik notalarıyla hayatın


biz!
derken şimdi
birbirine giriyor hiçlikler
doğurgan bir kadına dönüyor kayıp

ayıp biliyorum
gözlerinde gözlerimi göremedikçe
yüreğimin gözlerini oymalarım
ve de günah
iki yakası bir araya gelmemesi aşkın


senden sonra
hangi limana demir atar ki yalnızlığım
hangi kara(nlık) sevdanın boğulur koynunda
ve hangi milada boyun eğer zaman


gel etme
düşürme kipriklerimden düşlerimi
düşme
her neresiyse gittiğin
bu kadar uzak
ve tuzaksa varlığım

ve bu kadar uzaksam
gelme


ya da
gel hiç gitme sen

ben her dönüşte sana çarpıyorum yüzümü
gittiğim(n) yerlerden

hadi
telaffuz et kaçık kelimelerimi
hadi dokun
hadi
süz bakışlarımdan seni


bak
hala yangın var cümlelerimde
hadi
varsa biraz cesaretin
tut’uş bir ucundan

hadi gel de
yakalım ruhumuzun kokuşmuş cesetlerini!