Olmayana Methiye
Ellerin sevgilim ellerin
mumun üflediği ateş sanki yankısında evlat edinirim gölgemi. Soyunur binaları, evleri - hem de hiç utanmadan- çelimsiz sakalımdan sana uzarım. Gözlerin sevgilim gözlerin yaprağın gölgesinde bir meleği öpmek sanki tadında susulmuş günlerin anısı gizli. Arınır tüm cisimleri, nesneleri - hem de hiç üşenmeden- aynalarından bakışına yürürüm... Sesin sevgilim sesin yeryüzünün en eski yüzü; gülmek, desem değil ağlamak hele hiç değil olsa olsa fesleğen giyinmiş kuş sürüsü... sağaltır oluşu, olmayışı - kimseye çaktırmadan- dudaklarında secdeye varırım... adın sevgilim adın hangi hikâyenin anlatımıdır? |
Olduğunda yeri hazır