Zaman eskicisi
Zamandan eskiyim...
vaktin olabileceği, dolabileceği her sıfatı çoktan ifademde kullandım. Ki ben en çok geç kalırken masumdum. Kadınların sırtları mesela... şarabı çeyrek geçe makbuldü. Bir de mumları damıtırken... En çok da boyunlarını özlerdim. Kuş dilinde bir anlatı gibi gelirdi bana... Sonra dudaklarını, gözlerini ve hızla inip kalkan göğüs kafeslerini... Ben sevişmekten eskiyim... Tenlerin, terlerin arşınladığı her eti, her tuzu çoktan susadım. Ve ben en çok kadınlara sustum. Konuşsunlar istedim, anlatsınlar, sövsünler... Bir anlama ne hacet olmayışın ta kendisidir sükûnet... Bakmayın siz bana matmazel göremediklerinizden de eskiyim... |
Yalın
Ama
Çok farklı
Satır aralarında asıl şiir
Konuşmayan kadını eskiler anlar
Konuşmayan kadından kork