''Farzet; uçurtma
Rüzgarının kararsızlığına takılan kalbim
Esmezsen bir gün
Silinir hafızamdan düşlerim
Yükseldiğim gibi düşerim
-Yabancılaşan parmak uçlarından boşluğa-


Tutan olmaz ''

Deniz-ce şairim!...
Şiirlerin güzeldir,
severek, beğenerek okuruz, zevkle yorumlarız..
Ama,
ilk kez,
ilk kez bir okuyuşta yüreğimize kelimeleri çaktığın bir şiir kaleme almışsın.
Çok güzeldi...
Çok etkileyici idi.

Sevgilinin elinde uçurtma olması bir yüreğin...
Sunduğu sevda rüzgarlarıyla süzülmesi mavi göklerde...
Ve,
susuşlarda,
tüm düşlerini kaybetmesi, enerjisini,
yükseldiği gibi çakılıvermesi boşluğuna hayatın...
Bir tutanın, bir el uzatanın da olmayacağı kesin hani...

Güzel...
Güzel...

İkinci bölümde,
inanılmaz bir hüzün fırtınası yer almakta...

''Farzet; müdavimiyim
Issız sokaklarda başıboş kedilerin eşelediği çöplerin
-Karışınca kalp atıkları birbirine-
Anıların;
Üstü başı dökük
Tanımsız kalır “ömrüm” dediğin:
Fikrindeki sökük
Omuzlarındaki yük''

Yani,
sokaklarda başıboş kedilerin eşelediği çöplerde aramakta sevgiliden dökülen sevgi artıklarını.
Kendine ait olanlarını hani...
ya da, bir zaman kendine ait olanları...
Eşelenirken oralarda,
arada bir,
üstü başı yırtık anılara da rast gelmekte doğal olarak...
Biraz da,
omuzlarından attığı yüke,
fikrindeki söküklere...
Hatta,
anlamını kaybeden ''ömrüm'' sözcüklerine...

Toplarım da her birini usuldan öncesinde gün doğumunun,
anlayan, gören, bilen olmaz.
Hala,
her birinin,
ait olması gerektiği yerde,
sende olduğunu sanırlar...

Son bölümde,
ilginç bir durumla karşılaşıyoruz.
Yol, ikiye ayrılıyor...
Hangisini seçeceğini şaşırıyor insan.

''Sakınır kendini aşktan
Ruhunu şiirlere bağışlayan hayır’sever
Sadaka niyetine şiir içer
Ruhunu sahiplenen


U ç a n o l m a z''

Şimdi olayı,
çöplükten sevda kırıntılarını toplayan açısından ele alırsak;
hayattan ders çıkarma,
ümitleri belirsizliklere yolcu etme,
şiirlerin serin esintileri ile avunma gibi bir sonuca varıyoruz.

Yok eğer sevda kırıntılarını çöplüğe bırakan penceresinde olaya yaklaşırsak;
biraz kendini beğenmişlik,
biraz aşk realitesinden korku,
kendi halinde, kendi dünyasında yaşayıp gitme söz konusu oluyor.

Hani ne uçan, ne de esişleri ile uçurabilen...

Şiirin yorumu,
biraz duygusallığa uzak düştü sanki ama,
gönlümüze böyle dokundu kelimeleri şairin bu gün de...












Bir tutam hayat tarafından 11/22/2013 10:42:18 AM zamanında düzenlenmiştir.

Rüzgar önemli
Kesin de
kuzeyden esince üşütür insanı
İmbat gibi olmalı
sarmalı bütün bedeni ve ruhu
hissetirmeli kendini
Lodos gibi de olmamalı hani
Kurutur teşeren dalları

Aynı bıraktığım gibi şiirlerin
ve yine içten yine zekice
eline yüreğine
kalemine sağlık
Denizce

Selam ve saygımla...

bir yerde ya okumuştum

ya da okutup gözümün içine sokmuşlardı.


dizeler balık

şiir komple akvaryum diye.

dizelerde takılıp akvaryumun güzelliğini es geçmemek gerek

ama

bu şiirde

şair

hem balıkları güzelleştirmiş(sarı boyanın yanında çaktırmadan maviyi serpmiş)

hem de akvaryumu

özellikle finaldeki imge ile

ilk bölümün sonundaki imge

şairdeki gelişimin göstergesidir

ki

sanırım şair

düşerken(şiirde)

geçirdiği gelişimi es geçmekte

ya farkına varamamakta

ya da farkına varıp sık sık

okurlarından bunu duymak istemektedir

uzun bir yorum oldu

umarım

üzerine mavi bir atlas serersiniz

tebrikler

imle