ya(rı)nımda kal lütfen..... biliyorum unutmak için seni caddeler boyu vitrinlere çarpacağım bakışlarımı ve kaldırımlar dolusu gözlerin hücum edecek kalbime mısralara dökülecek bu şiir kime yazıldı kimse bilmeyecek ...annemin elleri gibi beyaz babam kadar gözükara olacak ip uçları elbet saçlarıma hala ısrarla tutunan saçların gibi belki üzerine alınacak kuşlar yağmurluğumu omuzlarına bıraktığım o çocuk ve sevdiğimi sandığım adamlar ki şimdi alınganlığın hiç sırası değil hatta bazen sevmek; sevdiğini sanmaktan ibaret pastel renkli bir dudak kalemiyle çerçeve çekeceğim bir dörtlüğün en dolgun dudaklı kısmına ve rimelleyeceğim bolca uzun kirpikli ayrılığı kara kapkara bu şiir kime yazıldı kimse bilmeyecek olacak emareleri mutlaka dudağımdaki işaret ve ihanet gibi sırtımda şimdi şuracıkta sarılmak istiyorum sana sonra avuç içlerimi doldurmak yanağınla alnımı dayamak alın yazına ağlamak istiyorum kusturup gözlerimi çok oldu yaşamaktan vazgeçtiğim anlar sonra anladım ki yaşamak dediğim sendin bu şiir kime yazıldı kimse bilmeyecek sevgilim çünkü senden sonra herkesi ve herşeyi sevdim delice (az önce öpücüğümle kapattım babamın gözlerini bilmesin onun kadar seni de....) her neyse ... bu şiir sadece senin çünkü benden sonra sevmedin -sevemedin kimseyi- de_soulmate
|
Türkan hocam
yüreğinize sağlık
selamlarımla