hayrettin taylan




’kaç yaşında olduğunu bilmeseydin, aşk yaşında olurdun
kaç çağrında çağrılmamış demlerin deminde andın bizi
kaç kez sevdiğini bilmeseydin, seni severdim, sevmeyi de severdim.
kaç ayrılığın var bu ayrı gayrımız olmadığımız devinsel dünyada…
kaç gayrılığın akar, bu sayrı sayacının söz meridyenindeki zamanla
kaç sözsüz destanın yakar ,epik duruşumun merdivenindeki sevi basamakla
kaç zamanın yanar ki bu aşksız magmanın orta yüreğimdeki seninle
kaça ayırdıysa yaşadıklarımızı kaç ben’den çok çıktı sensizlik
kaç gidişe gittiysem, gittiysen gideceğinin gittiği vardır dedi çaresizlik
kaç kalbin atışında kaldıysam sana vuruldu o’nikimiz
kaç vedanın vidasında gevşediysem dünyayı, yuvarladı acıları yüreğime
kaç ıslak mevsimde kurduysa tavşan, kaç dedi tazeliğinin tazıları
kaç kelebek yaşantısından gün’eşine geldiysem, ölümsüz yarınların yağdı
kaç sümbüle bülbül olduysam , düldülün nedensizliğime sızılandı
kaç güle kırmızı düşler serdiysem , rujunun rejimi eritti hazlarımı
kaç sağır çığlığın nidasına temenni olduysam, nemliliğin değdi vicdanıma
kaç yarım kalmış yarımın içine tam bir dünya olduysam , yarim tam sen kalıyordu
kaç terk edilmiş zamanın amansız nefesinde kaldıysam gelişin sarmaşık oldu
kaç gecikmiş damlalarınla ıslandıysam sevmenin nadasında yeniden sevmek yağdı
kaç gitmeyi harcadıysam karım , arım, zarım, naçarım, nazarım, ararım sen oldun
kaç can kırığında raksa geldiyse hüzünlerim, huzurunun dilsiz şarkısı çalındı
kaç sen, bir ben eder , kaç ben’de kalır sevdamızın kaçınılmaz kaçları bilemedim
kaç sen
kaç ben….
dünya kaç ….
k’aç dünya ….
k’aç ..dedim .