Yalınçlar Yalnızlığın Kavil Bağrıyımhayrettin taylan yalnızlığın çok yalınç olduğu yar’yüzündeydi uğurumun utku hicranın hicretinde kaynadı umudun sen kutbu susuzluğumun ummanında sensizliğin ıslaklığı ufka kuru yaralarımı erenlerin duvarına asmışlar alın yazımdan yok günah çukuru bakışların damlalara benzemesin öyle nemli iklimin yapmasın bahtının uğuru bin bir suratın bin bir masalında ağlayan şehrazat olma bin bir derde dermanın anne duasındayım gidemezsin bin bir yıldan beri bir gününe kalmış sevi ensarıyım gidemem berceste manzumelerin tesbihine dizili teşbihlerime raks eder ruhun bengüsuların meftun ıslaklığında kurumuş veballerimin sensiz , sensiz vaveylası gibisin tohumlarını gizleyen kalbin atışında serilmiş vicdanımın kopuşusun varılmamış zamanın sevda ocağında kaynar kavuşmanın algısı söylenmemiş sözlerin kitabi magmasında buzullarını okur penguen düşlerim mutlululğun ışıltısına uzanmış güneş gözlerine gelir hasretim akan bir aklılığın akil beyazında durulanır umudum yakan bir haklılığın baki tayfasında serilir sakiliğin öylesi, sensi, bensi, ömürsü, cennetsi, sevdamız var gidemem şifanın tümcelerine tecimen olur algısal hazinelerim hayfın kitabına meram olur sevisel ambarım sitemlerin sütunlarına yazılır varslığa kavil yarınlarım boşlukları dolduran huzurun tan küresinde canlanır dillerim seni özlemelerin muskasını taşırdı, boynumun borcu musiki kuşu kaknus gibi yeniden küllerine gül olmanın sonundayım yeniden yakın bir yıldız gibi yar’yüzümde görünürün senindeyim yeniden sen olan benin, benlik sofrasındayım,yeniden sendeyim |
öylesi, sensi, bensi, ömürsü, cennetsi, sevdamız var gidemem
sevgiden gidilmez şair, sevgiden gidilecek yer neresi olabilir ki zaten?