hayrettin taylan




yalnızlığın çok yalınç olduğu yar’yüzündeydi uğurumun utku
hicranın hicretinde kaynadı umudun sen kutbu
susuzluğumun ummanında sensizliğin ıslaklığı ufka kuru
yaralarımı erenlerin duvarına asmışlar alın yazımdan yok günah çukuru
bakışların damlalara benzemesin öyle nemli iklimin yapmasın bahtının uğuru

bin bir suratın bin bir masalında ağlayan şehrazat olma
bin bir derde dermanın anne duasındayım gidemezsin
bin bir yıldan beri bir gününe kalmış sevi ensarıyım gidemem


berceste manzumelerin tesbihine dizili teşbihlerime raks eder ruhun
bengüsuların meftun ıslaklığında kurumuş veballerimin sensiz , sensiz vaveylası gibisin
tohumlarını gizleyen kalbin atışında serilmiş vicdanımın kopuşusun
varılmamış zamanın sevda ocağında kaynar kavuşmanın algısı
söylenmemiş sözlerin kitabi magmasında buzullarını okur penguen düşlerim
mutlululğun ışıltısına uzanmış güneş gözlerine gelir hasretim
akan bir aklılığın akil beyazında durulanır umudum
yakan bir haklılığın baki tayfasında serilir sakiliğin
öylesi, sensi, bensi, ömürsü, cennetsi, sevdamız var gidemem


şifanın tümcelerine tecimen olur algısal hazinelerim
hayfın kitabına meram olur sevisel ambarım
sitemlerin sütunlarına yazılır varslığa kavil yarınlarım
boşlukları dolduran huzurun tan küresinde canlanır dillerim
seni özlemelerin muskasını taşırdı, boynumun borcu
musiki kuşu kaknus gibi yeniden küllerine gül olmanın sonundayım
yeniden yakın bir yıldız gibi yar’yüzümde görünürün senindeyim
yeniden sen olan benin, benlik sofrasındayım,yeniden sendeyim