Gözlerinyar, senin yani dost insan senin gözlerinden güzel değil ne de üstün hiç bir şey gözlerin verdi acımak, yaşamak duygusunu öptüm kirpiklerinin ucundaki nemi en yüce duygu sevmek gözlerin verdi dost yani insan tökezlemeyen gülmeyi yürüdüm ellerim üstünde duraksamadan gözlerin çiğ düşmüş söğüt yaprağı her şey gölgem yapraklar arasından güneşi bulduğum ay giren gece, penceresi sevi yar sen yani dost insan! 1. 5. 1986 / Nazik Gülünay |