Zamansız yaşıyoruz hayatı kimi zaman..

toprağına düşerken ilk hasatta alın teri
gurbetini yaşar çocuk
baba kokusuna hasret büyür yalın ayak
büyüdükçe kirlenir elleri
emek verirken toprağa
anadan kalma türküler söyler dilleri
bir yanı acı bir yanı özlem sarar
bir yıl daha düşerken ömrün bereketine
büyür yavaş yavaş sarılır hayata




çocuk !
daha düşmemişken elinden oyuncağın
kaç arşın yol eyledin tepeleri dağı
kan revan olmuş gecenin göğüne düşen düşlerin
büyümeden
daha dillenme den
hayat sana neler eyledi

-----------------------------------------------------------

’’ana ben daha büyümedim’’

sevmeden daha kimseyi
yakılır mı gençliğe kına


sualsiz vurulur mührü ömrün ortasına
ezilirken gençliğin çocuktan çıkma çağına




’’baba bir daha anlat, dört duvar çok mu soğuk’’

anlat bana baba düşmüşken yanaklarıma ter
daha ben beni bilmeden
nasıl doğayım yeni sabahlara




’’abim ben daha büyümedim’’

sürmesinler sesime yabancı ses
dokunmasın tenime anamdan başka bir el
ben daha saymadım harflerin sesini
sayısız cümlelerime eklemedim hiç bir sayı
ve hiç bu kadar karışmadı ömrüm




’’ ben daha doğmadım sana hayat’’

doyamadan gençliğin tazesine
görmeden en beterini acıların
susarken sessizliğimde beni tanıyın
diyemedim kimseye
ben daha kendimle barışamadım




gençlik ne yana savrulur kim bilir..
sahi hayat ben daha sana alışamadım
ömür beni bana bırak..

s.ç