Zamansız düşer gönül bağı sevdaya. Geçmiş geçmiyor ki bir an da.
Yenilirken hayat en büyük acılara, usulsüz sever yürek..

Her gün bin defa ölmek gibi
Çaresiz eylemdi göz pınarlarından süzülen yaş
Kahır ederken gönül susuzluğuna, yeşermeyen düşlerin
En eşsiz hatırası kaldı tozlu rafında ömrün
Silik sayfalar da cümleler dolusu hikayemizin



Yağmurdan önce ağladı deniz
Sarpa sarmış düşüncelerin ehli zamanlarında
Dalgalarında savrulurken gençlik
Ant olsun dediği ne varsa
Sürer yüzüne gözüne fırtınasında, boğulmadan önce hayatın



Sevmedi, çok sevdi insanları
Sevdikçe azalırken benliği aklın ücra köşelerinde
Belki bir gün, bir gün gelecekti karmasına sığınılmış yalanların
Yabancı değildi, yalnız kalışları



Sorguya çekilmiş suçların en asiliydi sevgi
Adım başı bir parça alırken ömürden
Prangası acıtırken canı
Hiç olmamışcasına sürgün edilirken gözler
Vazgeçmeye mahkum bırakıldı yine yeniden



Hangi haykırış kavuşturur ki elleri
Ağır yenilgiler verirken mavi
Ağıtlar yine yetmedi
Sürgün edilmiş sevdaya


Sus,dinle,düşün
Kendinden çok başka yüreğin kimi sevdi
Bir dilek tut çocuk, ne siyah olsun nede yalan
Bil ki sana en çok beyaz yakışır

s.ç