Gidenlerin Ardından
Mertti sevdamın gölgesinde uyuyan kuşlar
Sürüklenirken kimi zaman bulutların arasın da Hiç bir ayrılığa göç etmediler Fark ettim ki, boynum bükük seyrediyorum hayatı Kırılmış, acıyan düşüncelerimin kuytusun da Belirsizliklerime hapsolmuş, solgun yüzümle İçimdeki büyümeyen çocuğun gülüşlerinde Oyunlar oynuyorum çıkmaz hayallerimin köşe başında Bir resim çizip, inanıyorum tüm saflığımla Kendi renklerimin parklaklığına Hep beyaz yüzler çiziyorum Karanlık dünyamın ortasına İnandırmak istediğim için gözlerimi İnanıyorum aydınlık yüzlerin varlığına Başlıksız yazılar yazıyorum Anlamı olmayan belli belirsiz Bir türlü noktalanmayan Sonunda hep ünlem olan Göğe uçuruyorum kanadına sevda yüklediğim kuşları Geri dönmeseler de, bilirim mavidir göğün yüzü Ardından gülümsemek ne güzeldir Hırpalanmamış saatlerin mertliğine Kırılmadan gönül, şaşmadan yörüngesinden Dokunmak mavi umutlara ne güzeldir Kendime sustuğum kadar büyüyorum içimde... s.ç |