hayli zaman oldu bir haberin gelmeyeli uzakların seherinden
bir gülüştü ki güne gün katan
ağır geldi son sözler bereketi körelmiş sevdaya



kaç yıl geçti satırlarımız dan
vurmadan evvel yürek köşküne
ayrılık denen illetin sisleri



güneş küser, bahardan kalma güller susuz kalır
söner göz bebeklerinin ateşi, kora döner bakışlar



soysuz dertlerin asasıy ken avuçlar
her dokunuşta parmak uçları sızlar
yaralanmış yarınların ezeli
toza dumana bulanır ’biz’ li cümleler



bir kötüye düşte gör
yönü yöresi savrulmuş yüreğe
ekilirken sevda denilen dermansız dert
gör ki rahmetine dualar dökülsün ismimizin



yar yaram sızlar sen gittin gideli
derdi kana akar damarlarımda ebedi
dön dolaş teslim etmeye yüz tutmuş ruhun aynası
belli belirsiz sızlar yar yarası



ne gecesi var ne gündüzü ömrün
ey yar sür yüzüne ayrılığın suretini
her ah bir acıdır dilde
sevdikçe vaktine eriyor hayat
bundan böyle
sus, ve geçmişi dinle

s.ç