özgürlük özgürlüközgürlük hırsızıyım alınacak olsa bir yerlerden koşar alırım şu darağacında yazılır gibi yazılan şiir bilir beynim nasıl zonkluyor özgürlük özgürlük diye bir avuç çirk olduğum belli sıvayıvermişler köhne bir duvara yeni hücreler yaratmaya çalışıyorum yıkmak için duvarı hep uzakta gülümseyen güneş hep uzakta ağaç hep uzakta doğan ay hep uzakta açan gül özgürlük sana uzanıyor sayrı sinir uçlarım yumruklarım açılıp kapanıyor sözlerim kızgın lâv beni yakıyor olağanüstü Tanrı gücün beni sarıyor bir sevgiliden daha sıcak adım atılması güç bir yerden sana yürüyorum gözü açık iğne bin bir renginden nakışların kendimi işliyorum yoluna. sen nasıl çalındın özgürlük benim duvarımın dibinden çöplüklere tutsak ettin özlemle baktırdın kuşlara sokak kedisine köpeğine zor çaldım bu zamanı atlılar kovalıyor ardımdan elleri kılıçlılar tüfekliler, bombalılar bir diken üstünde yazıyorum güzelim özgürlük seni dikenin gülü de var ölümü de! iyilikten yana düşüncelerim.. 26. 1. 1989 / Nazik Gülünay |