İçimize Sığmayan Bir Sonsuzluk Var Sanki
sarı ovalarda gülümsüyor kır çiçekleri
rüzgarın büyülediği bir sessizliğin uyanışında kumların uzayan kervanı azalıyor içimize sığmayan bir sonsuzluk var sanki bu enkazı yeniden onaracak umutlarımız olmalı eski mezarlarımızı yeniden ya da karanlıklar içinde kalabiliriz sınamadıkça çürüyen kalbimizi üşümekdir biraz güneşi sevmek kuşların kardeşliğinden geçip yeni baharlar bulmak ve inanmak her şeye toprağa karışana dek gövdemiz suskunluğumuzun içinde yaşatmadık mı en derin hayallerimizi kaybettiğimiz de oldu bulup bulup sevindiğimiz de serin dağ nehirlerinin akma telaşı kutsanmış bir yazgının en içten hali benziyoruz ya bir birimize orman ağaçları saçları ıslak değişen ve değiştiren bütün karanlıklar adına son kez sorulduğunda bize yaşamak sevgisini bağışlayacak gökyüzü sevmek ve paylaşmak adına sonsuzluğu. |
yüreğinize sağlık üstad...hayırlı bayramlar