an durgunluğu ve
ızdırap çekmecesi açılıp kapanan ağzım
bilenler bilmeyenlere anlamını sorar
duyduğunu fırlat boşlukların içine
yankılar ses verirse
ses verirse eğer
savurduğun taşın dibimizde kalması mümkün değil
duyduğunu fırlat boşlukların içine

haritalar büyüdükçe adımlarımız çoğalıyor
aynı yolun yolcusu değiliz anlaşılan
kiminin yüzü değiyor toprağa
kiminin elinde altın fenerler
karartıyor içine sığmayan ateşi
neşeli geçiyor zaman
çocuk ölenler için

bir kaç gün çarşamba ve perşembe
bir kaç gün diğerleri
sıkıntılı sarkaçları seyrediyoruz
sağa sola döndükçe gözlerimiz
kendini hatırlamayan zamanlar içiliyor
kusuyor varlığımız bizi

içimin karanlığını tarif etmem mümkün değil
sığmadık bir şey kalmadı
geçip giden de olmadı bu garip sonsuzluktan
nasıl söylesem
incitmeden sana aşkımı
aslında ben bir karanfile aşığım

onun için şarkılar okuyorum geceye
size gelmeden benim duvarlarım
gelmeden benim duvarlarım
çarpıp düştüğüm son densizliğim oluyor
ucu bulanık bir düşüm size gelmeden

bir yüz yıl savaşıdır gidiyor
biliyorum çok yer kaplamayacak bir kaç söz kaldı sonraya
önümüzde dökülen yıldızların çaresizliğidir desem
anlayacaklar geldiğimizi
vay be
ne rüzgarlar geçmiş bu saçmalıklardan
tutuşunca yanıyor küçük sözler
bütün dalgalar aynı algıda değil
sonumuz basit bir münakaşa şenliği
inanmıyorsan kafanı kaldır
son durağına evrenin.