Uyanmak Zamanında
özledim gülüşlerini
birini daha çok her şeyi bıraktım onun derdindeyim şimdi... belki birgün aşk kendini yok eder biz de kendimizi yok ederiz ortada doyulmamış kavşak soruları sonsuzluğun son hükmünde birleşir tüm anlam... sensiz üşümeyi sevmiyor özlemim sen de bendeki kendini özle... yoruluyorum uyku hastalık gibi sarıyor her yanımı rüyalarımda da yoruluyorum uyuyorum seni sevmek olmasa uyanmam bir daha... kağan işçen... |