Her bunalım bir nehir gibi dökülürken ruhumun içine
birikirdi katmer katmer her köşesine
kaskatı kesilmiş kokuşmuş yosun tabakaları..
ve her yosun tabakasının için de sanki bir senaryo gizliydi.




öyle ki içinden çıkılmayacak bir dalgalı denizin içinde sürüklenmekti ..
ve sürüklendikçe açılırdı ruhumuz açıklara,
kayıp kentlere doğru,
kayıp ülkelerin bilmediğimiz sokaklarında
soluklanırdı bazen bi nebze olsa da.




bir anlık soluklanma sanki bir anlık gülümseme gibiydi.
sonra kilitlenen ruhumuzun labirentlerinde
içinden çıkılmaz açmazlarla üstümüze dökülen
senaryoların vurulmuşluğuyla yanardı yüreğimiz,
yanarken düşürmeye çalışırdı bizi sanki katil bir cellat
tıpkı katil bir balina gibi avını sıkıştırmayı
o kadar çok seviyordu ki,
inanılmaz bir keyif alıyordu sanki
her senaryo sonrası...



Ve ben ise bilmediğim bu senaryolara
durmadan küfür savuruyorum ana avrat,
iliklerine kadar hissetsin diye bar bar bağırıyordum
Çünkü her defasında sıkıştırılan ruhuma yanıyorum.



içinde taptaze gencecik yaşam barındıran ruhumun
bir karabasanın çöreklenişi gibi milyonlarca yıl sıkışmış kalmasına
çaresizce seyirci kalıyorum..
kendime teselli veremiyorum,
ki yüzümde şavkıyan yaldızlara ve bir tebessüme öyle hasrettim ki



Şimdi şu basıncı ağır ruhun içinden bir sıyrılsam,
yumruklaşan ve bir dağ gibi sertleşen kemiklerimi bir açsam,
yüreğimin içinden bütün karbondioksitleri bi çıkarsam,
avaz avaz bağırsam,ve bağırdıkça rahatlasam,
rahatladıkça baharın en güzel menekşeleri yüzümde açsa,
şu yeryüzünde yeniden doğmuş gibi olacağım..
yeniden doğmuş bir fidan gibi açılıp saçılacağım...



Diyarbakır/ekim 2013