’Ey aynadaki yüzüm, çok yaşa, semiren biri var toprağı, çok yaşa ki çek kalbim sen ki okudun sustun kan doladın gözlerinle açık kalan her yerini müşahadesiz kiriz biliyorsun ağır derin, sabahlara kadar aynı boşluğu boyuyorsun.’
neredeyim, ellerim yükseldikçe daha sert iniyor yere en ağırı da sıcak her yerin diz çöküyorum işsiz ellerim hayalinin peşisıra güveler utansın dudaklarımdan korkunç bir tereddüt ısırıyor intikalimden
ne kısa, masal, hikaye, binbir renk tesir kaçmak olsa duyardım Bizans’tan bu yer türeyen rüzhâr alıp götürdükleri kadar
koptuğu yerden ver ipi insan bu, çekerken de sövüyor siyah sularda da yüzer kuğular sevgilim gözlerin niye böyle üzgün? avucuna birikirken sonbahar
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
yalnız şehir şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
yalnız şehir şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.