Senkarmaşık aklım yüzümde sen bile okunmuyorsun nedense şairler hep sol yanlarından sözederler ya şiirlerinde beynimin sağ yanıyla gördüm seni beni içiyordun kadehinde kırmızı şarap yerine düşlerim vardı parmağınla gösterdiğindim o diye dünyamın merkezi bana aşkı hatırlatan şavk suretinde çocuk yazar hep yarışta kaybedince ağlayan aynı yaşta olduğumu kabullenmediğim bilmediğim arkasından koşuşlarımın cüceliğini susmuşluğum değil konuşamadığımdan dilime geleceklerden korkuyorum ya da çoktan öldüğünü bildiğimden görmezden geliyorum koşar adım gittiğim yollarını kendimin sultanı oldum kimbilir sevgi nedimeleri pembe düşler içinde uyukluyorlar orda kal sen sen beni bu bakışla görmezsin yoksa akşamında mısın sabahın? vakit seni getirmiyor! vakithepşimdi’ miydi? 23. 9. 2013 / Nazik Gülünay |
desem
ve
tebrik ve saygılarımı sunsam
yeterli olur mu acaba düşündaşım
oldukça güzel şiirdi