Sevgianlamı saldın rüzgârın atıyla bir kelebeğin benekleri uçtu kanatlarından arı kaçtı çiçekten, düş uçtu dünya kapadı gözlerini daldı uykuya kimin çeperinde gözlerini açacak ay örtüldü lâğım üstleri topraklar dağıldı başıboş bir kışa doğru koşuyor atlar anlamsız bir sabahta doğurdum seni beni uçurtma yapan sevgili ne denli küçüksün gökyüzünden bakınca üstüne binen yoktu atların üstüne binilen insanlar gibi yolun sonu görünmüyordu gözlerimiz kapanmıştı tozdan, dumandan ne zaman uyanırsın sevgi! kapandı kapanacak gözlerimiz sevgisizlikten! 22. 9 . 2013 / Nazik Gülünay |