Bir türkü tutturdu dilim, söyleyip duruyor hayata..

Sustum önce, karanlığında boğulduğum hıçkırıkların tümüne sarılarak
Bilindik bir öfkenin heybesinde taşınırken ömrümün geriye kalan yanı



Sayısız düşlerim vardı
Görmeden önce en kara rüyaları
Puslu penceremden boş odama
Yansıması kesilirken güneşin
Yeni bir ömür diledim dua edip tanrıya


Ahlaksız bir yarındı
Düğümlenirken boğazıma nefesim
Zararı ödenmeyecek gençliğin
Hiç bir zaman, bilirim


Dört renge boyanmışken duvarlarım
Her köşesinde yalnızlıktan örülmüş bir örümcek ağı


Sahi ne zaman gün dönecek sabaha
Ve ne zaman biter ahu zar


Hangi ağacın gölgesinde dinlense beden
Bir kuru dal düşer avuçlarıma
Çağırmadım oysa kimsesizliğin adını
Söylenmemişti dillerim
Ah edipte ah almadı sol yanım
Dilenci değil ömür
Herkesten bir parça çalsın
En büyük düşmanıyken inanmanın


Sil baştan bereketli topraklar
Ya çağır beni en kuytu köşene
Yada doğmama sebep ol yeşert bir kezde

s.ç