yorgunum yokuşlarındançok eski bir anıyla aralandı gözlerim ellerim de maziden kalna düş kırıntıları yığınla ne vakit gözlerini hatırlasam avuçlarım yangın yeri gözlerim hüzünlü bir bulutu ağırlamakda ve bütün sözlerim kifayetsiz getirmiyor seni lal olmuş dudaklarımda ki dualar suskunum dünden hayli yorgunum yarınlarıma bütün yollarım sensiz yokuşlara varıyor bıktım yılgın yokuşlarımda koşmaktan ay bile küsmüş dönmüş yüzünü topuklarımdam kan sızıyor sokaklarına aklıma düşüyor ak dolmuş şakaklarım baktığım o yüzünde dünden kalma yorgunluklar yılgın mazisinden umudu yok yarınlarından tek nefeslik zaman aralıyor gözlerini gözlerime siyah gecelerden mil çalan halbuki hatırlar mısın? ne çok severdim seni nefesim nefesinde ısınırken usulca şimdi patikası bozuk yollarım var benim ellerim üşüyor her nefes aldığımda ve dudaklarımda hala dudaklarının tuzu çok yordun beni sevda yokuşlarında ey/zan |
gözlerime siyah gecelerden mil çalan
halbuki hatırlar mısın? ne çok severdim seni
nefesim nefesinde ısınırken usulca
cok guzel kaleminiz daim olsun saygiyla