Ah Almira

aşkın kırık sandalına yine yüklemişsin sevgini
kavrulmuş tenin bir geminin güvertesinde
güneş sürme çekerken gözlerinin gölgesine
sen ki med-cezirlerin büyülü güzel kızı
şimdi bu sarı başaklar gibi soluşun neden?

Ah Almira

ayak üstü kederlerinin gölgesine düşsem
fütursuz bir duaya düşecek dilim birden
gözlerinde yarınsız günlerin gizli gölgeleri
şuh yüzünde bir çocuk ağlıyor kederden
sırların tarumar olmuş dağınık halin kimden?


Ah Almira

mutluluklar teskere alalı ne çok olmuş senden
susma Almira söyle bu elemlerin sebebi kimden?
söyle kim üzdü seni kim yaraladı bu yüreğini
neden kan damlıyor şimdi yeşil gözlerinden
şimdi kaçıyorsun karanlıkta ki gölgelerden


Ah Almira

gece nöbetlerinı devretmişsin kendi üstüne
bedenin kazınır duymassın düştüğün yerden
söyle kim bu yaz mevsiminde seni üşüten?
gözlerinin içlerinde bilinmez bir yerlerdesin
Almira söyle sen hangi aşkın pencesindesin




ey/zan
yirmiüçnisanikibiboniki