hazan dı zaman !
ve ben ne zaman aynaya baksam
asi bir kız yansırdı bakışlarımdan
aynalara
ki....birde suskundum
patlamaya hazır volkan gibiydım
yanardım sevdanla aslında




aylardan temmuzdu !
uzanırdım gelinçik tarlalarında saklıca
aklımda papatyalar kalırdı
avuçlarımda o beyaz goncalar
ve ben ne zaman kapatsam gözlerimi
içimde
güneş batıdan doğardı
ay dogudan batardı usulca




ıssızdı akşamlar !
çelimsiz bir düş takılırdı aklımın ucuna
ve ellerimde kırılgan bir mevsim
yalın çığlıklar çıkardı dudaklarımdan
ki çok üşürdüm
ayaz geceler takıldıkca boynuma
ve ağlardım
yok oluşlarından




oysa ki
ne çok masallar dinlemiştim her gün batımlarında
çatlamış dudakların tek şarkısı vardı
bitmek bilmeyen ağıtlar
ve yarasına ilaç bulunmayan sevdalıları duyardım
duyardım da inanmazdım
ki.... annem ne çok anlatırdı bana
derdi ki...kızım eyzan
kayıtsız ve şartsız olmadıkca
sana kendini adamamış bir yüreğe
sen sen ol
asla ve asla bağlanma




ey/zan
dörtmayısikibinoniki