çok eski bir anıyla aralandı gözlerim
ellerim de
maziden kalna düş kırıntıları yığınla



ne vakit gözlerini hatırlasam
avuçlarım yangın yeri
gözlerim hüzünlü bir bulutu ağırlamakda
ve bütün sözlerim kifayetsiz
getirmiyor seni lal olmuş dudaklarımda ki dualar



suskunum dünden
hayli yorgunum yarınlarıma


bütün yollarım sensiz yokuşlara varıyor
bıktım yılgın yokuşlarımda koşmaktan
ay bile küsmüş dönmüş yüzünü
topuklarımdam kan sızıyor sokaklarına



aklıma düşüyor ak dolmuş şakaklarım
baktığım o yüzünde dünden kalma yorgunluklar
yılgın mazisinden
umudu yok yarınlarından



tek nefeslik zaman aralıyor gözlerini
gözlerime siyah gecelerden mil çalan
halbuki hatırlar mısın? ne çok severdim seni
nefesim nefesinde ısınırken usulca



şimdi patikası bozuk yollarım var benim
ellerim üşüyor her nefes aldığımda
ve dudaklarımda hala dudaklarının tuzu
çok yordun beni sevda yokuşlarında



ey/zan