gamzeli tebessümlerben ! bakışlarından gözlerime yansıyan şehirlerine beni götür desem sen yalın sokaklarının üşüyen kederlerini düşürürsün yüreğime k o r k u y o r u m müebbet sukunetinden // aymazlıklarından dönüyorum ve yine perişanım ellerinden çektiğim ellerim yine üşürken ellerine ve bütün kavgalarından tek yaralı ben çıktım canımdan vazgeçtim ama vazgeçmedim senden oysa ki ben ne yalnızlıklardan sıyırmıştım kendimi sen arazlı yalnızlıklar giydirirken çıplak tenime ve benim izah edemediğim sözlerim vardı daha sen suslar sürdüğün her cümlelerimin için de şimdi anlamını yitirmiş bütün hiçliklerimi bir bir asıyorum kırık sazımın tellerine ki pamuk ipliğinden bir hayat sürüyorum çıkmaz sokaklarının o yitirilmiş adreslerinde ve her şey bozguna uğramış bir harabe gözlerimde sen bana suskun ben sana mecbur ve bir o kadar kırgınken ben kaderime arazlı bir sevda düşüyor yine ellerimin içine ki. içimin çukurlarına gömüyorum kendimi sen gamzeli tebessümlerini ser diye üzerime ve kırgın küs olmuşum bütün aynalarıma ne vakit baksam bambaşka bir süliet yansıyor gözlerime haydi gel düşür gamzeli tebessümlerini üzerime ve ört toprağımı yavaş yavaş ve bedenimi incitme ey/zan adresi yitik bir şehrin bilinmezlerinde |