bazen insanlar kendisine koşulsuz verilen sevginin kıymetini bilmez. Koşullu sevilmeye alışmışlardır artılarıyla maddiyatlarıyla, yada başardıklarıyla... ne kadar seversen sev yetmez işte o noktada sevmek her gün kırılmış bir kalple seyre durulan manzaraya benzer . ne zaman manzaraya yaklaşsa cam gibi keser insanın ciğerini . sevilen kişi bu sevginin kıymetini asla kaybetmeden anlamaz kaybedene kadar onu seven insana işkence eder. daha önce sevilmemiş birine sevginin naifliğini inceliğini hiç bir kalp öğretemez . avaz avaz bağırsanda tüm kalbinle sarsanda ilk seni yaralar seni keser o nedenle sevmek bazen vazgeçmektir kalbinde kırılanları toplayıp köşene çekilmek sevilmeyi anlamayan insana o sevgiyi sadece yokluğunuz anlatır varlıkla değil sınanması yoklukla olur anlamasa bile kalbiniz boş yere kurban edilmez dimi :)

seni sevmek ...
şair kesilmek ister istemez ,
diyet istesem sevmişliğime.
kalbime kalbin yok bilirim;
özlerim bazen gülüşlerini , sesini ,
sessiz sedasız bırakırım sokağın ıssızlığına .
kocaman sarılsam kalbine ,
ibrahim kesilir ismailsin dersin bilirim.
beni kurban edersin gene sevgisizliğine ,
masum bir gülüsün içten bir bakışın .
bilmezsin temizliğini .
oysa ne çok sen biriktirdim çocuk kalbimde ..
bilmiyorsun ,kirli olan zihinlerin sorgusuz sokaklarında;
kaybettim seni sana dairleri..
seni sevmek kaybetmek ister istemez.
başlayamadığım cümlelerin yarım kalmışlığı,
çığlık çığlığa sevgimin içimde saklanışı ,
senli bir yol bulamayan aklın sensiz yol buluşu,
seni sevmek işte böyle vazgeçmek gerekiyor ister istemez.