hayrettin taylan





karşı konulmaz aşk kıyısıydı o
gözleri yeşildi,ömrü maviydi,kavuşması kavuştaklıydı
bendi, beni benden alan ben’di, özetsizdi gönlümdeki dizileri
dizelerimde büyüdü, dizimin dibinde yarınları kafiyeliydi
aşktı, aşkı aşan sevda deniziydi…

2…

aklandığım denizler ağzıydı
yargıladığın berraklar aziziseydi
mutluluğun muti aynası, huzurun hazır hazinesi
aşkın yeni adılı, benliğimin yeni kilometre taşıydı
bağrımda,çağrımda,ağrımda ,ömrümde yeşeren aşk secdeli filizdi
yarınlarında sevi dimağlara müslim olmuş teslim vardı

esenlik muştuları yayılır bağrımın seyrinden
ikircikler ikilemlerimi bitirir güleç atlasında
çok renkli düşlerin vatan bağrı gibi hilal kaşların helalime sallanırdı
bekleyişin haritasında yüreğime belirgin başkenttin
tedirgin anları silen sulak yarınlar verimiydin
direnci senle artan umudun tan vaktiydin
imkansız sulara aziz kılmıştın
geliyorum kendime,orada sen, orada ben

3…



yollar yollara süreğen, gönüller gönüllere urağan
hayatı felç eden sensizliğin sessiz destanında ölüyordu köroğlum
artık uzakların dağları yok, artık sensizliğin köroğlusu yok
artık annen var, benim zaten bu aşkta annem çoktan vardı
benim bu aşkta anam çoktan ağladı

içimdeki kilidi söküyor gelemeyişin ısırganı
gayrı zehirli bir umudun içinde tanlara panzehir gibiyim
ilave ediliyorum bir güne
tek beklenti bu
sanki bu yürek ben kadar afrika…
yüreğimdeki altınları, elmasları başka kapital güzeller yedi
künyesine seni ekledi büyük aşkım
artık büyük bir aşkın büyülü yüzüsün
fünye çekilmiş zamanların geçilmeyen anısın
kudüs gibi üç çaresizliğin içinde tek çaremsin